HAYAT ŞAŞIRTIR BAZEN

HAYAT ŞAŞIRTIR BAZEN

Sabahın ilk ışıklarıyla kalkmaya alışıktı Pınar, kalkıp hazırlanmaya başladı. Bugün nedense içinde üzüntüyle güne başlıyordu. “Problem ne?” diye kendine sorduğunda; cevap olarak en yakın arkadaşıyla yaşadığı sorun geldi aklına. Onun bundan pek haberi olmasa da Pınar için büyük bir problemin işaretlerini veriyordu ilişkileri.

Pınar'ın kolay kolay hayır diyemeyen bir yapısı vardı. Kim ne isterse nereye çağırırsa bir şekilde kendini ayarlar, çağırılan yere dahil olurdu. Bu zamana kadar çok büyük bir problem olmasa da kendi hayatıyla ilgili sorumlulukları arttıkça, “bol keseden dağıttığı evetler” onu zor durumda bırakmaya başlamıştı. Şu anda en yakın arkadaşıyla yaşadığı problem de bununla ilgiliydi. İnsanın en yakınından gelen daha çok canını acıtır ya… Şimdiye kadar ona  hayır dememişti ama dün ilk defa “hayır” dediğinde arkadaşı ona darılmıştı. Ve Pınar buna çok şaşırdı. “Yani ayda yılda bir istediğini yapmadım diye gördüğüm muameleye bak…” diye söylene söylene eve gelmişti. İçi içini yiyordu, arasam mı aramasam mı? Düşündüğünde gerçekten bir şey yapmamıştı ki…

Ne diyecekti arayıp?

Tam da o sırada kapı çaldı… Kapıyı açtığında gözlerine inanamadı, aylardır görmediği annesiyle babası kapıdaydı. Pınar'a sürpriz yapmak istemişler, haber vermeden memleketten çıkıp gelmişlerdi. Pınar'ın gözleri dolu dolu oldu, hemen sarıldı anne babasına. Onlar da Pınar’ı çok özlemişti. Pınar hemen “Yoldan geldiniz açsınızdır…” diyerek yemek hazırlamaya başladı. Yemeklerini yiyip  çaylarını içerken Pınar sordu:

- Ee anlatın bakalım ne var ne yok köyde? Amcamlar nasıl? Herkes iyi mi?

Annesi Nermin hanım;

+Ah kızım ah, bir bilsen neler yaşadık… Amcanlarla artık görüşmüyoruz, iki yabancı aile gibi olduk.

Biliyorsun her sene baban bizim bahçemizden çıkan ürünlerden amcana da verirdi, hatta onların hakkı olmadığı halde neredeyse meyvelerin yarısına yakınını verirdi… Bu sene ise durumlarımız biraz farklı gelişti. Kirazlarımız bu sene hiç olmadığı için amcanlara kiraz veremedik. Diğer meyve ağaçlarımız da hastalandı, çıkanlar toplasan iki kasaydı ancak birer tabak gönderebildik amcanlara ama onlar olayı yanlış anlayıp bize küstüler. Ne olduğunu anlamadık. Sen de bilirsin baban abisine dayanamaz, hakkı olmasa da abisine fazlasıyla verdi ama abisi hakkını vermediğinde babanın sesi çıkmamıştı.”

Annesinin anlattığı olay arkadaşı ile yaşadığı olayı hatırlattı Pınar’a. “Baba-kız olduğumuz çok belli…” diye düşündü içinden. Babası da Pınar gibi hiçbir zaman hayır diyememişti ve hayır demeye başladıklarında en yakınındakiler onlardan uzaklaşmaya başlamıştı. Bu iki olay Pınar’a hayatında bir şeyleri toparlaması gerektiğiyle ilgili çok önemli bir mesaj veriyordu.

İnsanlar bu hayatta ilişkilerindeki o kıvamı tutturamadığında problem yaşamaya başlarlar. Çoğunlukla veren taraf olduğunda ve dengeyi kaybettiğinde ise işler tavize döner.

Babası Nusret beyin de yaptığı jestler tek taraflıydı, çoğunlukla alan taraf olmamıştı. Oysa ki ilişkilerde denge olabilmesi için iki tarafta kendinden bir şeyler vermeliydi.

Peki ilişkiler çıkmaza girdiğinde, tekrar dengeye gelmek için nasıl bir yol izlenmeli?

Her gerçek, heybesinde bir bedel taşır...

İnsanların çoğu, o bedeli ödemek istemediği için gerçeği de reddeder...

Dolasıyla insan, mutlaka yüzleşeceği bedelleri büyütmüş olur...

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir.

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.