SAMİMİ GÜLÜMSE

SAMİMİ GÜLÜMSE

- Orta taraftaki ahşap çerçeveleri kap gel Nevzat.

+ Altın varaklı olan mı usta?

Ahmet Usta; tam 40 yıldır yıldız pasajının alt katında hizmet veren çeşit çeşit çerçevelerin boy boy aynaların olduğu mütevazi bir dükkân işletiyor. Yüzündeki çizgilerden anlaşıldığı kadarıyla meşakkatli bir hayatı var. Sanki ruh dünyasında yaşadığı zorlukların somuttaki karşılığı gibi simasındaki olgunluk. Ben buraya iki hafta önce İzmit'teki imalathaneden getirilen 50 x 150 cm ebatlarında bir boy aynasıyım. Odasının en güzel köşesini bana tahsis edip sabahları kıyafet seçimlerini yapmak için beni satın alacak kombin meraklılarını bekliyorum. Bu küçük dükkânda günler hareketli geçiyor, tahminimden çok müşteri girip çıkıyor. Kanımca ticaret hayatı Ahmet Ustayı seviyor.

Şu devirde ayna olmak da zor! Beni karşılarına alan kadınların çoğu birbirinin kopyası gibi. Tek tip yüz yapısı, kaydıraklı burunlar, alnı aşıp saç diplerine doğru yola çıkan gergin kaşlar, daha neler neler. Eskiden böyle değildi, görüş açıma giren kişilerin duygu dünyalarını şıp diye anlıyordum. Şimdilerde sadece gözlerinden fark edebiliyorum üzgün mü, neşeli mi, benimle bakışmakta olan kişi.

Ne tuhaf! Herkes zamanın çok çabuk aktığından şikayetçi son yıllarda. Ancak benim mesai saatlerim hiç bu sitemi doğrulamıyor. Saatlerce karşımda; süsleneceğim diye vakit geçiren mi dersiniz, değişik kombin denemelerini podyumda sergiler gibi önümde poz verip geçen mi. Bizim sektöre kadınların ilgisi yoğun tabi o yüzden gözlemlerim daha çok onlar üzerine. Şimşekleri üzerime çektiğimin farkındayım; ancak gerçekler acıdır, acılar gerçek. Hele sosyal medya ile dış görünüşün daha bir kıymete binmesi aynalar dünyasına olan rağbeti arttırdı. Sosyal medya fenomenleri reklamlarımızı paylaşıp duruyorlar.  Ben bu kez bir erkek kuaförüne konuk olmak istiyorum. Düşünsenize duvarları boydan boya bizimle kaplanmış, sade dekoru olan mahalle berberine uğrayacak profilleri.  Of ne eğlenceli olurdu. Zira bıkkınlık geldi; kendini olduğundan farklı gösteren, mış gibi davranan yapmacık insanlara hizmet vermekten. Yüzlerine yerleşen sahte tebessümle saklayabildiklerini düşünseler de paçalarından akıyorlar mutsuzluk. Takındıkları maskeler perdeleyemiyor var olan gerçekleri, onlarınki biraz çocuk avutmak gibi.

Sahi neden bu kadar süsler ki insan bir şeyi; diye bir düşünce sardı son günlerde beni. Şunu fark ettim: Kendi gibi olmak insana dayanılmaz bir acı veriyor olmalı. Öbür türlü kolay kolay bunca çabaya girişemez insan. Mevcut durumundan rahatsız ise kişi bir hedef belirlemeli kendine. Çünkü olmasını istediği hale dönüşebilmek için gerçekçi çözümlere ihtiyacı var. Galiba insanoğlu hedef doğrultusunda farklılaşma zahmetine katlanmak istemiyor. Sabah saatlerini harcayıp özenle boyadığı yüzünü, bigudilere sarılı saçlarını; akşamın verdiği nasıl olsa kimse beni görmeyecek rahatlığı ile bir çırpıda siliveriyor. Sonrasında gün başlayana dek kimse bana prim vermiyor.  Bu döngü bir gün kırılacak diye umutla beklemekteyim. Samimi gülümseyecekleri…

İnsan hakkını arar, ömrü yettiği kadar…

Eylemleri de bu isteği kovalar...

Oysa hak eden olmak, hakkını aramaktan daha değerli değil midir?

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir.

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.