DÖNÜŞEN BEDELLER

DÖNÜŞEN BEDELLER

Sercan işinde gayet çalışkan ve başarılı biriydi. Zamanının çoğunu ofiste geçiriyor, işine gömüldüğü anlarda saatlerin nasıl geçtiğini fark etmiyordu. Toplantılar, dosyalar, bitmek bilmeyen sorumluluklar... Bu yoğunluk içinde evi sadece uyumak için gittiği bir yere dönüşmüştü. Eşi ve çocukları onun için giderek uzaklaşan silüetler gibiydi. Sercan bundan şikâyetçi değildi. İşini seviyordu ve yıllardır verdiği emeğin karşılığını, adım adım yükselerek alıyordu.

Ta ki bir gün, eşi onun karşısına dikilip içindeki birikmiş duyguları haykırana kadar:

“Yeter artık! Biraz bizi de düşün. Hayatında bir eşin ve çocukların da var. En son ne zaman birlikte yemek yedik? Ne zaman çocukların elinden tutup parka gittin? Sadece iş… Hep iş! Bu böyle nereye kadar sürecek?”

Eşinin bu sözleri Sercan’ı sarstı. Nerede hata yaptım diye düşündü? Bu süreç, hayatında bir dönüm noktası oldu.  Doğru yerde doğru bedeller ödemeye ve hayatındaki alanların dengesini korumaya karar verdi. Yavaş yavaş ama kararlı adımlarla devam etti; iş yerindeki o “her şeyi yapan ve ses çıkarmayan” özelliklerini değiştirmekle başladı. Üzerine yıkılan ve kendisine ait olmayan işleri eski alışkanlığıyla “ben yaparım” dememek için susuyordu. Eskiden yükselmek için, “fedakarlık ve çalışkanlık zannettiği tavizler” için sabrederken, şimdilerde verdiği tavizleri geri alıp doğru bedeller için sabrediyordu. Bazen birileri “Neden yapmıyorsun? Eskiden tamam derdin… Sana ne oldu?” dediklerinde tartışmaya girmiyor, “Benimle ilgili değil, kendi işlerim var.” diye cevap veriyordu. Yıllarca yükselmek için sesini çıkarmamış, hep "evet" demişti. Şimdi, bu yükün karşılığında ailesini kaybetmenin eşiğine geldiğini fark etmişti. Çocuklarının ilk adımlarını, ilk kelimelerini, tatlı oyunlarını kaçırmıştı, artık onlar büyürken yanlarında olmak istiyordu.

Ne var ki bu değişim kolay olmuyordu. İyi süreçlerin başında zorluklar yaşanıyordu. Bir gün, ekip arkadaşı Nihat, Sercan’ın yoğun emek verdiği bir projeyi kendi işiymiş gibi müdüre sundu. Üstelik sunduğu işin pazar mesaisine de Sercan’ın istekli olduğunu söylemişti. İşte bu olay, Sercan’ın açık bir tepki göstermesine sebep oldu. Eskiden olsa susar ve mesaiye de gelirdi, ama artık öyle yapamazdı. Tartışmaya girmedi, sadece gerçeği söyledi ve bu şekilde devam edemeyeceğini bildirdi. Bu davranış değişikliği çevresini de şaşırtmıştı. Nihat onun adına konuştuğu için özür dilemişti ve proje hala ondaydı.

Sercan doğru tepki verdiği için kendini huzurlu hissediyordu. Çünkü artık istekleri değişmişti. Eskiden bedelini yükselmek için ödüyordu, şimdi ise sevdikleriyle vakit geçirmek için... Düşünmeye başladı:

“Demek ki istekler ve bedeller değişince, tepkiler ve davranışlar da değişiyormuş…”

O anı yaşarken bile zihninde hep ailesi vardı. Belki bir zamanlar onların yanında olmamıştı, ama artık dakikaları bile onlara gitmek için sayıyordu. Şimdi öğrenmesi gereken şey, birlikte zaman geçirmenin yollarıydı. Hangi oyunu severler, birlikte ne yapmaktan keyif alırlar, bilmiyordu... Eşi bu konuda onu destekliyordu.

“Acele etme, izin ver onlar senin için çabalasın; sen de onların mutluluğu için çabala ve kalpleriniz ısınsın. O zaman birbiriniz için doğru hareketleri daha kolay fark edebileceksiniz.” diyordu.

Eşinin bu zaman içinde duruşuna ve sabrına da hayrandı. Güzel bir ailesi vardı… Bir yerde doğru bir şeyler de yapmıştı galiba…

Yapılan iyi şeylerin bir gün mutlaka iyiliğe dönüşerek karşısına çıkacağına ikna olmuştu…

Her gerçek, heybesinde bir bedel taşır...

İnsanların çoğu, o bedeli ödemek istemediği için gerçeği de reddeder...

Dolasıyla insan, mutlaka yüzleşeceği bedelleri büyütmüş olur...

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir.

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.