GÜNDEM VE GERÇEK

GÜNDEM VE GERÇEK

Gözlerini açıp kendisini zorlayarak uyanmaya çalıştı. Bütün gece oturmuş bir dizinin tüm sezonunu izlemişti.

Oldukça popüler olan dizideki sahneleri hazmetmeye çalışıyordu. Bir taraftan da gündemin bu kadar kolay değişebiliyor olmasına olan şaşkınlığını gizleyemiyordu. Dizi daha ilk haftadan birkaç milyon izlenmişti.

Peki neydi milyonları ekrana bağlayan dizinin konusu? Dizide bir gassalın yaşadıkları anlatılıyordu.

Sosyal medyada gezinirken yatağında uzun süre oyalandı. Uyumaya karar vermişti ki, bir an aklına düştü ve telefonundan hemen sosyal medyaya girip dizinin yorumlarına göz attı. Çoğu insan da rahatsız olmuştu bu gerçekle yüzleşmekten. Sevmeyen de vardı yorumların içinde, gerçekliği görüp teşekkür eden de.

“Hayat ne kadar kısa aslında." diye geçirdi içinden. Toplum ölümü hakikaten unutmaya çalışıyor. Düşündükçe kendi kendine sorular soruyor zihni daha da açılıyordu. Gerçekten nelerden kaçabilirdi insan, nelerden kaçamazdı?

Çocukluğu geldi aklına. Çocuk dediğin; ölüden korkar, mezarlıktaki yazıları okuyamaz, gece mezarlığa gidemez. Neydi sebebi acaba? Bu kadar yakın iken bu kadar uzak yaşamanın bir anlamı olmaydı.

Geçici olan bir yerde kalıcı olmaya çalışmak mı insanları bu kadar uzaklaştırmıştı gerçeklerden?

İnsan yaratılışında dünyada beli bir süre var olmak sonra da yok olmak varken neden ölümsüz olmaya çalışıyordu ki?

“Geldik, yaşadık, geçtik ve gideceğiz...” diye mırıldandı.

Tüm mesele bu kadar basitken başka başka pencereler açıldı Sarp’ın zihninde.

Günümüz İstanbul’unda insanlar bir hafta da olsa ölümü öğrendi, öldükten sonra nasıl yıkanacağını öğrendi. Sonra güncel yaşamına devam etti, alışveriş yaptı, sosyal medyada takıldı, marka kahvesini içti ve unuttu… Oysaki yaşama devam etmeye çalışan başka insanlar da vardı. Onlar her şeye rağmen teşekkürlü olan insanlardı.

Sonra da ölümün çok normalleştiği ve gariptir ki tüm insanlığa göre normalleştirildiği bir yere gitti zihni. Orada ölüyü nasıl yıkayacakları ile ilgili kaygılar elbette vardı ama daha büyük kaygılar da vardı. Çünkü çoğu zaman onların suyu yoktu, barınmak bir yana temel yaşam için lazım olan temiz suya ulaşımları engelleniyordu… Gıdaları yoktu, çadırların içerisinde bir şeyler yetiştiriyorlardı, çadırları bombalanmadığı müddetçe.. Yardım almaları, gıdaya, giyime ulaşmaları engelleniyordu. Yani kısaca yaşama hakları ellerinden alınıyor ve bu dünyada bir avuç insan dışındakilere bu durum normal geliyordu…

Sonra daha da düşündü Sarp... Peki hiç yıkanamayan, öldükten sonra tanınmayacak hale gelen bedenler… Çocuklar, kadınlar, yaşlılar, gençler ve bebekler… Bebekler… Şu an gündemde ölüm var ve çok uzakta değil Gazze’ de soğuktan ölen bebekler var…

Öldüğünde yıkanılmayanlar var…

Bütün bunlara rağmen tebessümünü kaybetmeyen çocuklar var…

Nelere rağmen neleri başarabiliyordu insan bu hayatta…

Yıkılan binaların altında ateş yakıp çocuklara tebessüm ile moral vermeye çalışan ebeveynler var…

“Ne kadar farklı normallerimiz...” dedi ve yorumları okumaya devam etti.

İşte insan bir şeyleri fark etmeye başladığında normallerini de irdelemeye başlar. Hadi birlikte geçip gitmek için geldiğimiz dünyadaki tepkilerimize bir bakalım.

Yeniden bakalım hayatımıza…

Sahip olduğumuz hangi şey gerçekten bizim?

“Evet, ölüm var” derken gerçekten bizim için de var mı? Ne kadar farkındayız, tekrar düşünelim bakalım…

Şu an bize verilen her şeyin sonu var… Hakikaten var…

Hakikaten var ve belki de hatırlamak, geçmişimize bakarak geleceğimizi yeniden tasarlamak için bu bir fırsat olabilir…

Ve unutmayalım ki bu korkulan ölüm Gazze’de çocuk işi…

Her gerçek, heybesinde bir bedel taşır...

İnsanların çoğu, o bedeli ödemek istemediği için gerçeği de reddeder...

Dolasıyla insan, mutlaka yüzleşeceği bedelleri büyütmüş olur...

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir.

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.