NEYİ BEKLİYORUZ?

 NEYİ BEKLİYORUZ?

Tüm dünyanın gözü önünde yaşananları, Nasıl da görmezden geldik. Ne güzel sustuk ya da susturulduk öyle değil mi?

Bir yerde insanların evleri başına yıkılırken başka bir yerde son model telefon almak için sırada bekleyenler...

Bir yerde acılarına rağmen tebessüm eden payımızdan razıyız diyen insanlar, bir yerde sahip olduğundan tatmin olmayarak yetişen bir nesil...

Aynı dönemin insanlarıyız oysa ki.

Aynı dönemde farklı karelerde farklı duygular yaşıyoruz. Televizyondan izleyince insana sadece ekranın arkasında oynanan bir film gibi geliyor. Artık o kadar normalleşti ki, haber değeri bile düştü. Sanki hayatın normali buymuş gibi gördüğümüz de yüz çevirir olduk.

7 yaşındaki Ayşe’nin 3 yaşındaki kardeşi Osman’a hem annelik hem babalık yapmak zorunda bırakılması…

Bir annenin çocuğunu bir daha göremeyecek olmasının sonucunda çıkardığı acı yüklü ses...

Diğer taraftan tertemiz havaya uyanıp; “Sabah ne giysem, kahve mi içsem çay mı içsem?” Rahatlığını yaşarken, o insanlar…

Birileri yarının belirsizliğinde acılarıyla baş etmeye çalışırken bile tebessüm ederken… Birileri imkanlar içinde isyan edebilir hale gelebiliyor.

Bu farklılıklar nasıl olabiliyordu ki?

Bir insan yapılan zulme karşı nasıl hala dik durabilir olur?

Eski zamanlarda çok sayıda atı olan insanlar Arap atlarını sürüdeki başka atlardan ayırmak için ilginç bir yöntem kullanırlarmış. Bütün atlar aç ve susuz bırakılır ve atlara bir miktar şiddet uygulanırmış. Bir süre sonra ortaya yiyecek ve içecek konulduğunda Arap olmayan atlar koşarak gelir,  Arap atları gururlarından taviz vermez, aç kalma pahasına kendisini döven insanların yiyeceklerinden yemezlermiş.

Bugün daha kötüsü insanlara yapılıyor. Büyük küçük, çocuk yaşlı demeden suçsuz yere evlerinden oluyor, şiddete maruz kalıyor, hayatlarını yitiriyorlar. Bunu yaşayanlar türlü kıtlıklara karşı dayanabiliyorken, bollukta olanların daha da rahat olma isteği neden?

İnsan kendi zaliminden yardım ister mi? Öyleyse yardım etme isteği varsa neden o zalimliği yaptı?

Peki, biz bu dik duruşu ne kadar sergileyebiliyoruz?

Kendimizi onların acısından pay almış olarak düşünebiliyor muyuz?

Mesele karınca misali tarafını belli etmekse, o halde bizler yapacağımız alışverişle kime para kazandırdığımızı, destek olduğumuzu biliyor muyuz?

En azından bunu yapabiliyor muyuz, hiç düşündük mü?

Her gerçek, heybesinde bir bedel taşır...

İnsanların çoğu, o bedeli ödemek istemediği için gerçeği de reddeder...

Dolasıyla insan, mutlaka yüzleşeceği bedelleri büyütmüş olur...

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir.

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.