HAYATA YOLCULUK

 HAYATA YOLCULUK

Kendi halinde geçinen memur bir ailenin kızıydı. O gün otobüs karanlıkta ilerlerken gözleri yoldaki ışıklara takılmış, çok uzaklara dalıp gitmişti. Çocukluk, gençlik, üniversite yılları geçmişti gözünün önünden. Bu yolculuk onu geçmişe götürmüş, birçok şeyi düşünme fırsatı bulmuştu. “Hayat ne kadar da hızlı akıp gidiyor.” diye geçirdi içinden. Gerçekten de daha dün gibiydi üniversite yılları.

Birçok insan gibi Zeynep’in de hayatı çok inişli çıkışlı ilerlemişti. Geçmişte hayallerini süsleyen her şeyi elde etmişti. 20 yıl önce mutlu olabileceğini düşündüğü şeylere bugün sahip olmuştu, fakat tatmin olamamıştı. Büyük bir şirketin yönetim departmanın da çalışıyordu.  Liseden mezun olup üniversite okumak için gelmişti bu şehire. Elindeki kısıtlı imkanlarla arkadaşlarıyla bir ev tutmuşlar, geçinip gitmişlerdi. . Kimin parası olsa evdekilerin sevdiği bir şeyi alıyordu. Bu bazen çekirdek, bazen evin de bir eşyası oluyor, onları sevindirmeye yetiyordu. Sabahları otobüs durağına koşarak gidiyor, yer bulup binebilirlerse çok seviniyorlardı. Okul tatillerinde memleketine otobüsle gidiyor, yolculuktan çok keyif alıyordu. Bugün ise uçakta yer bulamayıp otobüsle gitmek zorunda kaldığı için hayal kırıklığına uğramıştı.

Zeynep bunları düşünürken elinde olmadan acı acı tebessüm etti. “Hayat beni ne kadar da değiştirmiş” dedi kendi kendine. Oysaki değiştiren hayat değildi. Eskiden onu mutlu eden şeyler artık ona yetmiyor, onu tatmin etmiyordu. Eskiden o ufacık şeylere sevinen halini çok özlüyordu.  Geçenlerde bir arkadaşı sohbet sırasında “Biz aslında kıyaslarımıza göre mutlu oluyoruz.” Demişti. O günden bugüne yaşamını irdeledikçe, birçok şey fark etti. Bugün insanlar yaşamlarını sürekli kıyas yapıyorlar. Sosyal medyada o kadar çok paylaşım var ki, sanki çok mutluymuş, hiç problemi yokmuş gibi görünüyorlar. Eşinin nasıl hediye aldığı, onu ne kadar çok sevdiği, çocuklarının başarısı... Sanki bunlar olmazsa olmazmış gibi gösteriliyor bize. Sonra da bu örneklerle kendimizi kıyas yaptığımızda mutsuz ve şükür süz oluyoruz.  Bu da bizi hep daha çok isteyen elindeki ile yetinemeyen ve başkalarından bir şeyler bekleyen konumuna düşürüyor.”

Oysa öğrencilik yıllarında imkanları az olmasına rağmen nasıl da mutluydu. Bugün her imkanı vardı ama o günlerdeki mutluluğu yoktu. Demek ki insanın mutlu veya mutsuz olması imkanları ile alakalı bir şey değildi. İmkansızlıklara rağmen ortaya koydukları anılarını hatırlayıp Zeynep burnu sızlayarak “O günlere geri dönebilsem ne güzel olurdu” dedi. Hayat da aynı otobüs yolculuğu gibi gelip geçiyordu. Bir yerden başlamam ve yanlış yaptıklarımı doğru olana çevirmem lazım.” diye düşündü.

Peki ya nereden başlayacaktı?  

İnsan istediklerine ulaştığında mutlu olamıyorsa…

Nasıl mutlu olacaktı?

Sahi mutluluk neydi?

Her gerçek, heybesinde bir bedel taşır…

İnsanların çoğu, o bedeli ödemek istemediği için gerçeği de reddeder…

Dolayısıyla insan, mutlaka yüzleşeceği bedelleri büyütmüş olur…

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.