BEYAZ YAKALI ÖNLÜK

BEYAZ YAKALI ÖNLÜK

Her sabah olduğu gibi erkenden uyanmıştı. Bahçeye çıktığında ılık bir sonbahar rüzgârı esiyor, ağaçların dalları bir oraya bir buraya sallanıyordu. Dallar sallandıkça yapraklardan haşırtı sesleri geliyordu. Bu sahne onu, sabah erkenden kalkıp ilkokula gittiği günlere götürdü.

Zaman ne kadar çabuk geçiyordu. Daha dün gibiydi. Sabah annesinin sesiyle uyanır, önlüğünü giyer, okula gitmeye hazırlanırdı. O zamanlar beyaz yakalı önlükler vardı. Okulda herkes aynı önlüğü giyerdi. Her hafta sonu önlükler yıkanır, ütülenirdi. Cansu'nun annesi çalıştığı için çok yoğundu. Evde olduğu günlerde birçok işi olurdu. O da işlerin bir ucundan tutar, yardım ederdi.  Pazar akşamları kendi önlüğünü ve kardeşinin önlüğünü ütüleyip asardı. Sabahları kardeşiyle okula gider, öğleden sonra yine birlikte dönerlerdi. Yiyecek bir şeyler hazırlar kardeşiyle karınlarını doyururlardı. Sonra ödevlerini yaparlar, biraz oynarlar, vakit geçerdi. Annesi onlara her şeyi öğretirdi, kendi işlerini kendi görürlerdi. Cansu sorumluluklarından keyif alırdı ama bazen de yapası gelmezdi.

O zaman da annesi şöyle derdi:

“Canım kızım, bazen sorumluluklarından sıkıldığını biliyorum, ama şimdiden bunları öğrenmen ve yapman çok kıymetli. Benim ne demek istediğimi ileride anlayacaksın.”

O üniversiteyi kazanıp başka bir şehre gideceği zaman annesi ona, “Bak kızım, ben sana hayatta kendini güçlü hissedebileceğin birçok şeyi öğrettim. Sana güveniyorum. Bu yüzden içim rahat. Biliyorum ki, kendine bakabileceksin. Bundan sonra bu sözlerimi daha iyi anlayacaksın.” diyerek uğurlamıştı.

Cansu yıllar öncesine gitmiş, düşüncelere dalmıştı. Burnuna düşen yağmur damlasıyla irkiliverdi. Gözleri dolu dolu, “Ah canım anneciğim, ne kadar da haklıymışsın, senin bana o yıllar verdiğin sorumluluklar bugün beni diri tutuyor. Kendimi hem güçlü hem de mutlu hissediyorum. Demek ki insan verdiği emeklerin karşılığını bu hayatta alıyor.” dedi kendi kendine.

İnsan bu hayatta ne yapıp ederse muhakkak karşılığı ona verilir. Bu yaptıkları onu hayatta becerikli hem de mutlu yapar. Küçücük bir çocukken, beyaz yakalı önlük giyerken de yetişkin olup hayata atıldıktan sonra da ne zaman, nerede olursa olsun, insanı güçlü kılan, sahip olduğu imkanlardansa cebine koyduğu marifetleridir.

İnsan hakkını arar, ömrü yettiği kadar…

Eylemleri de bu isteği kovalar...

Oysa hak eden olmak, hakkını aramaktan daha değerli değil midir?

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" insanın gerçek amacını amaç edinmiştir.

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.