YENİ HAYATIMIN İLK GÜNÜ

 

YENİ HAYATIMIN İLK GÜNÜ

Baharın ilk günleriydi. Doğa canlanıyor, kuşlar yuvalarından sabahın ilk ışıklarına doğru keyifle uçuşuyordu. Bense yeniden doğan enerjik her şeyin zıddına yorgun bir hâlde uyanmıştım. Baharla yenilenen her şeyi düşündüm ve kendi öyküme döndüm. İşte o gün geldi çattı. Acaba bir yeniden doğuş mu benimki de diye derinlere daldım. "Deriiiiin bir nefes al Aylin, güçlü ol. Mmmmhhhh ohhhhhh."  İşte bu kadar. "Unutma bu bir başarısızlık öyküsü değil."

On yıllık evliliğimizi bitirmek için Kemal ile adliyedeydik sonunda. Yıllardır yürütmeye çalıştığım evliliğim Kemal’in boşanma teklifiyle bitmek üzereydi. Evlilik teklifi kadar görkemli değildi ama daha çok etkilemişti beni. Evlilik teklifi ederken onca masraf etmiş, tüm arkadaşlarımızı çağırmıştı. Ben “EVEEET” dediğim an havai fişekler patlatmışlardı. Benden boşanmak istediğini söylediğinde ise sanki aynı havai fişekler göğsümde patlıyor, kalbimi sıkıştırıyordu.

Düğünümüze 250 kişi gelmişti. Sahi o 250 kişi neredeydi acaba şu anda?

Mahkeme saatimizi beklerken ister istemez ilk günlerle şu andaki halimizi kıyaslamaya başladım.

Sevgiliyken özel bir gün olmasa dahi sırf içinden geldiği için demet demet çiçekler alan adam gitmiş, yerine bir demet maydanoz almasını söylediğimde dahi söylene söylene “Neden sen almadın da beni uğraştırıyorsun?” diyen adam gelmişti. Tabii ben de çok değişmiştim. Onunla buluşacağımız zaman süslenir, parfümler sıkar, en şık elbiselerimi giyerdim. Şimdi ise dizleri çıkmış pijamalarımla, saç baş dağılmış bir halde kapı çaldığında “Neden anahtarınla girmiyorsun eve?” diye söylenerek kapıyı açıyordum. Hele çocuk doğduktan sonra uykusuzluk ve yorgunluk hepten kendimi bırakmama sebep olmuştu.

Gülmeyi ne çok severdim eskiden. Zamanla bir tebessüm bile zor gelir olmuştu.

"Heh işte yaklaşıyor. Bari şimdi gülümseyeyim" dedim içimden ve tebessümle ayağa kalktım. Tebessümüme şaşkın bir ifadeyle baktı ve çatık kaşları hemen yumuşayıp o da gülümseyerek yanıma geldi.

-Merhaba Aylin. Nasılsın?

-İyiyim sağol. Sen?

-İyi. Söylemek istediğin bir şey var mı?

-Yok. Senin?

-Yok. Hoşça kal.

-Sen de…

İşte bitmişti. Toplam konuşma süremiz 1 dakikayı bile geçmemiş arkasını dönüp gitmişti.

Yıllarca kendimi ihmal etmişliğin pişmanlığıyla şöyle bir çevreme baktım gülümseyerek. Ertelemiştim bunca yıl gülmeyi. Bunu fark ettiğimde ise artık o hatayı yapmama kararı aldım. İnsanın gülünce yüzüne bahar gelirdi.... Bir tebessümle dünyamı yeniden inşa etmeye karar vermiştim.

Hayatta başımıza olumlu ya da olumsuz bir çok şey gelebilir. Önemli olan o olaylara karşı ne tepki vereceğimizdir. İyi şeylerde uçmamak, kötü şeylerde ise yere çakılmamak doğru olan. Hayat yolundayken yere emin adımlarla basmak en konforlusu. Sağlam, emin, net, canlı ve tebessümlü…

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insanın dününden daha iyi olmasını hedefleyen bir bilgi teknolojisidir.

    İnsanın nasılsın sorusuna standart cevabıdır; "Nasıl olsun aynı." Hayat aslında sandığımızın aksine, dinamiktir ve insan bu dinamikte hep hareket halindedir. Ya ilerleriz ya da gerileriz... İleri gitmekse niyet, beni ileriye taşıyacak bilgilere ihtiyacım var. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanı dününden daha iyi yapacak gerçek bilgiler verir. 

Her gerçek, heybesinde bir bedel taşır... 

İnsanların çoğu, o bedeli ödemek istemediği için gerçeği de reddeder...

Dolasıyla insan, mutlaka yüzleşeceği bedelleri büyütmüş olur...