YOLUN BAŞINDAKİ ZORLUKLAR

YOLUN BAŞINDAKİ ZORLUKLAR

Perdeden içeri sızan ışık odayı biraz aydınlatmıştı. Telefonunun alarm sesi her yerden duyuluyordu. Odanın dışındaki seslerden evdekilerin de çoktan uyandığını anlamıştı. Biraz daha yatağın içinde döndü. Saate bakmayı hiç mi hiç istemiyordu. “Nereden başlayacağım şimdi? Yine mi geç kalıyorum, inanamıyorum…” diye mırıldandı...

Neden sürekli geç kalırdı ki insan? İş sadece bunlardan bir tanesiydi. Oysa bir şeyler böyle başlamamıştı. Nasıl buraya vardığını da bir türlü anlayamıyordu. “Başlamak” diye düşündü sonra içinden. Bir şeylere başlamak ona gittikçe daha zor geliyordu. Ağır bir taşın altında kalmak gibi… Ne zaman bir şeye başlamak istese karnına ağrılar giriyor aklına yapmadığı diğer işler geliyordu. Bu sefer de önce onları bitirmesi gerektiğini düşünüyordu. Sırayla açılan çekmeceler gibi birer birer önüne çıkarlardı. Bu sefer onlar da var diye daha da gerilip, önce onlara mı başlasam diye düşünmeden edemezdi. Sonrasında ise elindeki işin aksayacağını düşünerek vazgeçerdi. Elindekine başlayabildiğinde arkada bir ses onu sürekli rahatsız ederdi. “Bu da var, bunu da bitirmen lazım” diye…  Zaten başlamak onun için zordu. Bir de üstüne birikmişler olunca daha zor bir hal almıştı.

Bir insan neden bunları yaşar? Neden başlamak istemez, neyden kaçmaya çalışır bu kadar?

Her şeyde bu kaçma hali olur mu insanda?

“Bu akşam bir film izleyelim mi?”

“Canım sıkıldı, biraz daha uyumak istiyorum.”

“Şahane görünüyor, hemen yemeğe başlayalım mı?”

“Yaşasın dondurma yemeye gidiyoruz.”

Bunlara başlarken zorlanmıyordu hiç oysa…

“Ders çalışmak mı? Off… Nasıl yapsam ki şimdi?”

“Sabah erken kalkmak olmasa ne olurdu?”

“Kilo vermek, nasıl olacak ki istediklerimi yemeden?"

“Kim demiş spor eğlenceli diye çok yorucu geliyor bana.”

“Bu evi kim toplayacak şimdi?”

Asıl ona dert olanlar bunlardı sanki…

İnsan neden bazı yerlerde zorlanırken, bazı yerlerde zorlanmaz?

Onu zorlayan o şey nedir ki başlamak istemez?

İnsanın dününden daha iyi olmasını sağlayan şeyin başı zahmetli olur ama insan bu zahmete katlanmak, çaba ve mücadeleyi en başta vermek istemez.

İşinde başarılı olmak ister ama daha çok çalışmayı göze alamaz. İstediği bölümü kazanmak ister ama ders çalışmayı reddeder. İyi bir ilişkisi olsun ister ama önce karşı tarafın bir şeyler yapmasını bekler. Anlamaya çalışmak yerine önce anlaşılmak ister.

Her baktığında işin başındaki zorluğu görür ve hiç bitmeyecek zanneder. Böyle olduğu için de başlayası gelmez. Oysa bu acı sürekli devam etmez. Kim okuma yazma öğrenirken zorlanmadı veya acı çekmedi ki… Peki, şimdi okuyup yazarken aynı şekilde zorlanıyor muyuz? Bisiklet sürmeyi öğrenirken, kaç kere düşüp kalktık ve canımız acıdı. Öğrendikten sonra hangimiz ilk andaki gibi zorlanıyoruz?

İnsan zayıflamak için birçok şeyden uzak durur. Karşılığını ise bir süre sonra görür. Bir konuyu anlamak için çok çalışır, üzerinde düşünür. Sonra anlamaya başladığının farkına varır. Yeni bir dil öğrenmek için dinler, aktarır ve yazar. Sürekliliği sağladığında anlamaya ve konuşmaya başlar. Hayatımızda bizi faydaya götüren her süreç için bu geçerlidir.

İnsan tüm bunları fark edebildiğinde neyi neden yaptığını anlamaya başlar. Başlamasına engel olan şeyleri ayrıştırdığında, bir şeylerin emek vermeden, sabır göstermeden başarılamadığını anladığında ise gerçek çözüme ulaşır.  Çünkü mesele bir şeyi sadece istemek olsaydı herkes ona ulaşabilirdi. İnsanın isteme ile ilgili bir problemi yoktu oysa. İsteğine ulaşabilmek için başındaki zorluklara sabrı ve gücü yoktu…

Yolun başındaki zorluklara takılmayıp dününden daha iyi olabilmek dileğiyle… 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insanın dününden daha iyi olmasını hedefleyen bir bilgi teknolojisidir.

    İnsanın nasılsın sorusuna standart cevabıdır; "Nasıl olsun aynı." Hayat aslında sandığımızın aksine, dinamiktir ve insan bu dinamikte hep hareket halindedir. Ya ilerleriz ya da gerileriz... İleri gitmekse niyet, beni ileriye taşıyacak bilgilere ihtiyacım var. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanı dününden daha iyi yapacak gerçek bilgiler verir. 

Her gerçek, heybesinde bir bedel taşır... 

İnsanların çoğu, o bedeli ödemek istemediği için gerçeği de redddeder...

Dolasıyla insan, mutlaka yüzleşeceği bedelleri büyütmüş olur...