ÖZGÜRLÜK BENİM GÖBEK ADIM 1

ÖZGÜRLÜK BENİM GÖBEK ADIM 1

Günün erken saatleri, gökyüzü aydınlanmış, kuşların cıvıltısı her yeri kaplamıştı. Asude yolda seksek oynarcasına zıplaya zıplaya okula gidiyordu. Normal zamanda okula böyle seve seve gitmezdi. Bugün doğum gününe az kaldığı için çok mutluydu. Çünkü artık özgür olacağını düşünüyordu. Her doğum günü olan özgür mü oluyordu? Hayır. O 18’ine girecek olmanın heyecanını yaşıyordu. Sabah ilk ders pek sevdiği fizik dersiydi. Gezegenler, yıldızlar, galaksiler, hareket yasaları, izafiyet teorisi… Okul hayatını çok sevmese de fizik dersleri hep ilgisini çekerdi. Fizik dersinden sonra uygulama dersine girdi. Genelde uygulama dersinin bitmesine tahammül ederdi. “Bitse de gitsem” diye gözü saatte dakikaları sayardı. Saate bakarken arada bir kestirirdi. Yine böyle bir gündü. Son dersin bittiğini bildiren zil çaldı.

“Oh be! Bu ders de bitti. Yarın büyük gün, 18 oluyorum. Yaşasın! Artık her istediğimi yapabileceğim. Kimseye hesap vermeme de gerek kalmayacak. İstediğim gibi gezebileceğim, istediğimle arkadaş olacağım. Artık özgürlük benim göbek adım…”

Asude’nin annesiyle babası o küçükken ayrılmıştı. Abisi, babası ve babaannesiyle beraber yaşıyordu. Arada sırada annesiyle görüşüyordu. Pek düzenli bir hayatı yoktu. Okula gitmekten pek hoşlanmaz, genelde okuldan kaçardı. Yakın arkadaş çevresi de onu gaza getiriyordu. Annesini özlüyor, onunla kalmak istiyordu ama bu pek mümkün değildi. Babası buna hayatta izin vermezdi. O da bunu bildiği için pek üstelemezdi.

Okuldan eve geldi ve ayaklarını kanepeye uzattı. Perdenin kenarından sokağa baktı. Apartmanlarına yeni bir komşu taşınıyordu. “Umarım küçük bebek yoktur” diye geçirdi içinden. Tam perdeyi kapatacakken cama birisi tıkladı. Giriş katta oturdukları için komşuları da cama tıklardı. Bu tıklayan komşusu değil, kalbinde kıpırtı uyandıran bir yakışıklıydı.

‘’Merhaba, biz yeni taşınıyoruz da henüz apartmanın anahtarını çıkaramadık. Size zahmet olmazsa otomatiğe basabilir misiniz?’’

‘’Aa! Merhaba şey... Tabii, tabii. Hemen basıyorum. Hoş geldiniz bu arada.’’

     

Yoksa hayatın ona gönderdiği doğum günü hediyesi bu yakışıklı komşusu muydu? Akşam yemeğini yedikten sonra mutfağı toparladı. Bulaşıkları yıkadı. Babasına ve babaannesine çay koydu. Sonra odasına geçti ve yatağına uzandı. Kafasını yastığa koydu. Haftalardır beklediği doğum gününe son bir saat kalmıştı. E şimdi bir saat sonra özgür mü olacaktı? Bunları düşünürken uykuya daldı.

Neyse ki beklediği gün geldi. Gün aydı ve güne 18 yaşına adım atarak girdi.  Pazar gününe denk geldiği için evdeydi. Her pazar kahvaltıyı hazırlar ve ailesiyle kahvaltı yapardı. E ama bugün 18 olmuştu ve her istediğini yapabileceğini düşünüyordu. Erkenden kalktı ve kız arkadaşlarıyla kahvaltı yapmak için babasından harçlık istedi. Babası şaşırdı; “Ne o beraber kahvaltı yapmayacak mıyız?” Asude; “Ee baba artık ben 18 oldum. İstediğim şeyi istediğim zaman yaparım. Artık özgürüm ya” Babasının şaşkınlığı daha da arttı ama doğum günü diye kırmak istemedi. “Peki öyle olsun… Ama bugünlük…” dedi.

Asude o gününü arkadaşlarıyla geçirdi. Haftalar hatta aylar geçtikçe sanki evden uzaklaşıyordu. Babası sadece o günlük dedi ama o günler aylara döndü. Artık sabah kahvaltıları değil, akşam yemeklerinde de yoktu. Bir süre sonra eve geç gelmelere başladı. Hayatı çok hızlı yaşamaya başladı. Eğleniyordu ama sanki bir yerlerde bir eksik vardı. O anda mutlu olsa da toplamda kendini mutlu hissetmiyordu. “Neden?” diye kendi kendine bazen soruyordu. Keyfini yerine getirebilmek için her sabah yeni bir şeyler yapmak zorundaydı.

Reşit olur olmaz yapacağım dediği şeyleri yapıyor olmasına rağmen neden olmamıştı? Hayatımda biri yok, acaba ondan mı dedi kendi kendine ve camdan dışarıda atıştırmaya başlayan hafif yağmuru seyre daldı.

 

Devam edecek…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insanın dününden daha iyi olmasını hedefleyen bir bilgi teknolojisidir.

    İnsanın nasılsın sorusuna standart cevabıdır; "Nasıl olsun aynı." Hayat aslında sandığımızın aksine, dinamiktir ve insan bu dinamikte hep hareket halindedir. Ya ilerleriz ya da gerileriz... İleri gitmekse niyet, beni ileriye taşıyacak bilgilere ihtiyacım var. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanı dününden daha iyi yapacak gerçek bilgiler verir. 

        İnsan hakkını arar, ömrü yettiği kadar…

Eylemleri de bu isteği kovalar...

Oysa hak eden olmak, hakkını aramaktan daha değerli değil midir?