ALTIN MEVSİMİ

 ALTIN MEVSİMİ

Kış iyice kapıya dayanmıştı. Paltosuna bürünürken “niye soğuk varken bir de rüzgâr?” diye söylenmeden edemedi. “İsyan olmasın ama… Yazın biraz esintiye muhtaç iken bu soğukta niye rüzgâr?” Birden aklına takıldı "sahi neden böyleydi?” Bunu düşünürken sert bir rüzgâr esti. Sanki yerdeki bütün yaprakları üzerine atmak ister gibiydi. Rüzgâr durunca gözü ağaca takıldı. Hep önünden geçtiği kocaman ağacın sadece kuru dalları kalmıştı. Daha birkaç hafta önce yaprakları olan gösterişli bir ağaçtı. Bu ağaca üzülürken bir taraftan da içindeki ses “Deli misin şimdi bunlar baharda yenilenecek” diyordu. 

Rüzgâr bir taraftan içine dolarken yağmur atıştırmaya başladı. Tam yağmura söylenecekti ki kaç gündür toz duman olan sokaklara inen ferahlık hissi onu kendine getirdi. ‘Tabii ya...’ dedi içinden. Dedesinin çocukken anlattığı soba başı nasihatleri geldi aklına. Sonbaharın ortasında yazdaki gibi oynayamıyoruz diye üzüldüklerinde ‘’Rüzgârın, yağmurun uğramadığı yere şifa gelmez a benim güzel kızım, şöyle bir memleket yıkansın, ağaçlar dinlensin, hayvancıklar uyusun, uyansın’’ derdi.

Öyle ya, doğa da insan da belli zamanlarda kendini yeniler, temizler. Paklanmak, arınmak gibi var mı? Kurumuş yaprakları alıp götüren bir sonbahar rüzgârının peşine kiri pası akıtan yağmur ekleniverir. Yazın sıcağında kavrulmuş toprak, sonbaharın serinliğinde ve getirdiği suyla yıkanır. Yıkandıkça arınır, tertemiz olur. Tıpkı gün içinde yorulan, kirlenen insanın akşam eve gittiğinde dinlenmesi ve temizlenmesi gibi. Bir güzel suyla buluşma ve uyku ile yenilenir insan yahut hastalığı kaptığında vücudunda çıkan ateşle mikropları kovalayıverir ki temizlensin. Dedesinin hastalanınca ‘şifayı kaptın’ demesi de bundanmış meğer. Daha neler neler…

İnsanın ömründe de doğayı süpüren sonbahar, vücudu arındıran gece vakti gibi anlar vardır. Arınmak isteyen için en münasip, en verimli zaman dilimleri. Ayın dünya etrafında attığı turların bazıları var ki insanın aşamadığı o kötü alışkanlığı ile vedalaşması, sırtındaki kamburundan kurtulur gibi yüklerinden kurtulması veya bir türlü yapamadığı o hayırlı işi yapması için bulunmaz nimettir.

 

Ay yılın bu zamanlarında tam da o turlarını atmakla meşgul. Çabuk kirlenen ama doğru adımlarla temizlenmenin de daha kolay olduğu bu vakitler piyasa çok hareketli. Azına çoğuna bakmadan hangi zarardan uzak dursak, hangi faydayı hayatımıza katsak kar edeceğimiz vakitler.

Babasız bir çocukla sohbetin, iki lafın belini kırmak diye vicdanımızı rahatlattığımız o kötü kelamlarla araya mesafe koymanın, ekranlarla daha az haşır neşir olmanın, yaşlı bir hanım teyzeye yemek yapmanın, biraz da kendimizi aç bırakmanın veya dolaplar dolusu eşyalarımızın bir kısmıyla bile olsa vedalaşmanın altın gibi değer kazandığı zamanlar. Ramazan arefesinde, bu güzel vakitleri değerlendirmenin tam da sırası değil mi?

E o zaman hazır tam mevsimi gelmişken, altın da bizden yanayken var mısın dökülmüş yaprakları temizleyen bir rüzgar gibi piyasaları alt üst etmeye?

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insanın dününden daha iyi olmasını hedefleyen bir bilgi teknolojisidir.

    İnsanın nasılsın sorusuna standart cevabıdır; "Nasıl olsun aynı." Hayat aslında sandığımızın aksine, dinamiktir ve insan bu dinamikte hep hareket halindedir. Ya ilerleriz ya da gerileriz... İleri gitmekse niyet, beni ileriye taşıyacak bilgilere ihtiyacım var. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanı dününden daha iyi yapacak gerçek bilgiler verir. 

İnsan hakkını arar, ömrü yettiği kadar…
Yani kendi gerçeğini… 
Oysa hak etmek, hakkını aramaktan daha değerli değil midir?
Yani aramak yerine gerçeği, onu dönüştürmek…

YAHYA HAMURCU