DOĞDUĞUM YER KADERİM Mİ?

İmkanları az olan bir eve doğmuştu. Babasından farklı olma şansının olmadığını daha çocuk yaşlarda kabullenmişti. Annesi sokaklarda ördüğü yün çorapları satardı. Babası ise kolay yoldan para kazanmanın yollarını arardı. Yakalanmazsa eve gelirdi. Ama çoğu zaman ya ifade vermek ya da yaptığı kirli işler ortaya çıktığı için zamanını karakolda geçirirdi. Ne kadar uğraşsa da babası eve bir türlü ekmek getiremiyordu. Getirdiği paraları da ailesine harcamak yerine arkadaşlarıyla eğlence mekanlarında harcıyordu. Annesi kazandığı üç kuruş parayla büyümüşlerdi. Abisi kıt kanaat okuyup öğretmen olmuştu. Ama kendisi azla yetinemezdi. Babasının gittiği yoldan gitmeyi seçti. Her işlediği suçtan sonra "Başka şansım yok. Ben öyle bir ailede doğmasam daha farklı bir insan olurdum. Kaderimde böyle olmak varmış." derdi. Vicdanının sesini rahatlatmaya çalışırdı. 

Her zaman daha iyi bir seçenek var. Ama insan neden doğru seçeneği göremez?

İri yarı adam, korku içinde, soğuk bir odada oturuyordu. Soğuğa rağmen sırtından terler akıyordu. Tahta bir sandalyenin üzerinde, kameranın önünde kendisine yöneltilen soruları cevaplıyordu. Zihni ve kalbi, farklı iki kişiye aitmiş gibi kendini oradan oraya sürüklüyordu. Ağzından birbiri ardına dökülen kelimeler, korkunç gerçeği ortaya koyuyordu.

"Parasızdım, çaresizdim, kız arkadaşım da çalışmıyordu. Hapisten yeni çıkmıştım ve o iğrenç yere asla geri dönmek istemiyordum. Gözüm hiçbir şey görmedi. Sokaktan tanıdığım bir arkadaşımın telefon numarasını buldum. Hapse girmeden önce aynı çetede çalışıyorduk. Ona durumumu anlattım. O da bana göre bir iş olduğunu söyledi. Bir torbacıdan malı alıp kendisine götürmemi istedi. Eğer işi kabul edersem bu işin karşılığında bana 80.000 $ alacağıma söz verdi. Bu benim için çok cazip bir teklifti. Hele benim durumumdaki bir adam için." dedi.

Peki, insan çok masum doğmuşken, ne oluyor da dengesi bu denli şaşıyor? Bir insana zarar vermeyi seçebilir hale geliyor?

İnsan hayata bir sıfır yenik mi başlar yoksa kendisi artıdayken eksilere mi düşürür? İnsan iyi olmayı ve kötü olmayı seçer mi yoksa hayat mı onu kötü ya da iyi olmaya iter? İnsan bu sorulara doğru cevap verebildiğinde hayatı değişir. Doğru verilen cevaplar insanı üst bir seviyeye taşır. Ama öğrenmeden, bilmeden nasıl doğru tepkiler verebilir ki? 

Burada tam da olmam gereken yerde durmazsam ve gerçeğe çıkmıyorsa bütün yollarım, çıkmaz sokakta, yolun sonuna geldiğimde hangi el beni çekip kurtarabilir ki?

Problemi kaderi suçlayarak çözmeye çalışanın eğrisi doğrusuna denk gelebilir mi? Kader mi insanı bu hale getiren yoksa insan mı kaderi kördüğüme çevirendi? 

Hayatta kalabilmek için mutlaka birilerinin kurban mı edilmesi gerekiyordu? Bu sefer de başkası kurban edilecekti. Hem de onun elinden, doğru veya yanlışı sorgulamadan.

İnsan bir şeyleri kurban edecekse bu kendinden bir şeyler olmamalı mıydı?

İnsan nasıl da kendi çıkarını düşünür. Kendi çıkarı için kimleri ve neleri kurban ettiğinin farkında mı yoksa değil mi?

Anı kurtarmaya çalışırken toplamda neleri kaybettiğini bir anlasa hayatında neler değişmez ki? Peki insan seçimini nerde kullanır? 

Gerçeği bilmesine rağmen anda kazanacaklarını mı toplamda kazanacaklarına mı bakar?

İnsan bütün bunları ne kadar da az düşünüyor?

Hiç olmayacak ve işine yaramayacak şeyleri de ne kadar çok ölçüp tartıyor...

Peki düşünce neydi?

Derin derin hayallere mi dalmaktı yoksa her yönüyle bakabilmek miydi?

İnsan doğru ve güzele göre tepkiler verdikçe hiç olmadığı kadar kıymetleneceğini bir anlasa.. Peki doğru ne, güzel neydi? Her şeye rağmen ihanete de uğrasa tek başına da bırakılsa bu sahnelerde kaderin ötesinde bir elin uzanacağını bir anlasa...  

                                               

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insanın dününden daha iyi olmasını hedefleyen bir 

bilgi teknolojisidir.

    İnsanın nasılsın sorusuna standart cevabıdır; "Nasıl olsun aynı." Hayat aslında sandığımızın aksine, dinamiktir ve insan bu dinamikte hep hareket halindedir. Ya ilerleriz ya da gerileriz... İleri gitmekse niyet, beni ileriye taşıyacak bilgilere ihtiyacım var. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanı dününden daha iyi yapacak gerçek bilgiler verir. 

İnsan hakkını arar, ömrü yettiği kadar…
Yani kendi gerçeğini… 
Oysa hak etmek, hakkını aramaktan daha değerli değil midir?
Yani aramak yerine gerçeği, onu dönüştürmek…

YAHYA HAMURCU