Gerçeğe Gözünü Açmak...

 Gerçeğe Gözünü Açmak...

Ali güneşli bir havada etrafı ağaçlarla ve rengarenk çiçeklerle dolu bir  yolda babasıyla yürüyordu. Her nefes aldığında çiçek kokularını içine çekiyordu. Güzel kokularla birlikte yüreğindeki huzur artıyordu. Çok mutluydu. Uzaktan bir ses geliyordu bu mutluluğu bozmak içindi sanki. Saatin zil sesiyle uyandı. 

Gerçekliğine… Bu rüya bitmeseydi ne güzel olurdu. uyandıktan birkaç dakika sonra sanki omuzlarında tonlarca  yük vardı. Taşıyamıyordu…16 yaşındaydı.

Her zorlukla beraber bir kolaylık olduğunu anlayacak kadar deneyimi olmamış ve ona kimse söylememişti. Babasını üç ay önce kalp kriziyle kaybetmişti. Annesi ve kardeşleriyle bu gerçeği kabullenememişlerdi. Baba kaybına mı alışmalıydı? yoksa hayatın sorumlulukları ile baş başa kalmanın getirdiği sorumluluğa mı?  

Kısacık hayatında  babasının çözdüğünün  farkında olmadığı ne kadar çok problem vardı. Hayatın  sadece matematik dersinden kötü not almak olduğunu zannederken şu anda gerçekle yüz yüzeydi. Oysa havuz problemleri çözmek değilmiş hayat. Havuzun nerede olduğunu bulmak ve suda  boğulmadan suyun üzerinde kalmanın nasıl olduğunu öğrenmekmiş. Geriye baktığında elinde olan pek bir şey yoktu, hatırlamıyordu. Çünkü  her problemin de babasına gider oda çözüm bulurdu. şimdi dünya üstüne geliyordu ne yapacaktı, en çok ihtiyacı olduğu zamanda babası yoktu.

Üniversite hayallerim nasıl olacak? 

Babası "İstediğin özel üniversiteye gönderirim." diyordu. Şimdi ne olacaktı? "Üniversiteden önce ekmek parası nasıl kazanılacak, babasından kalan borçlar nasıl ödenecek" soruları vardı. Ancak kabul etmek istemiyor sürekli babasının ölümüne isyan ediyordu. Annesinin üzüntüsünü hafifletmek yerine daha çok üzüyordu. Oysa annesinin  de desteğe  ihtiyacı vardı. Gözü görüyor, kulağı  duyuyordu ancak zihni bir türlü kabul etmiyordu. Bir kabul etseydi olanları... problemlerini de çözümünü de görecekti. 

Taşıma suyla değirmen döner mi?

Yakınlarının acıma ile bakmaları onun zaman zaman rahatsız etse de zaman zaman da destek olduklarında hoşuna  da  gitmiyor değildi. Ancak babası "taşıma suyla değirmen dönmez" derdi  Annesinin "okul harçlıkları için iş bulmalısın" cümlesi kafasında sürekli tekrar ediyordu. "İş mi,  ne işi, ben mi çalışacağım, derslerimle baş edemezken ne iş yapabilirim ki?" düşünceleri içindeyken aklına arkadaşı Ada geldi. İki yıl önce babası ölmüş hem okula gidiyor hem de çalışıyordu. Her zaman ona nasıl aynı anda ikisini birden yapabiliyorsun, derdi. İşte şimdi aynı durumdaydı onun deneyimlerinden faydalanabilirim, diye aklından geçirdi.

                    Yaşadığı problemi daha önce yaşayan var, yeter ki insan kimde hangi probleminin çözümünün olduğunu görebilsin ve deneyim transferi yapabilsin.

Okula gittiğinde Ada'nın yanına koştu. Ada “başın sağ olsun arkadaşım. Haberlerini aldım. Çok üzgünüm." dedi. Ali, "Babam rüyalarımdan çıkmıyor hep uyumak istiyorum. Nasıl ilerleyeceğimi bilmiyorum." dedi.

Ada, "İçinde bulunduğun durumu anlıyorum. Gel sana nereden başlaman gerektiğini anlatayım." dedi ve deneyimlerini aktardı. Ne çok problem çözmüştü, dersleri de diğer arkadaşlarından daha iyiydi. Ada anlatmıştı fakat Ali’nin kafasında binlerce soru vardı... Nasıl başa çıkacaktı? 

Ali, "Anlıyorum Ada ancak içimde hareket etmeme engel olan bir el var sanki. Her şey çok zor geliyor." dedi. 

Ada, "Bak Ali zorluk dediğimiz her şey bizi daha iyi hale getirmek içindir. Annenin ve kardeşlerinin de sana ihtiyacı var. İyileşmek durumundayız. Daha iyi olmak istiyorsan sadece yapmaya niyet ettiğini doğru seç ve vazgeçme. Yoksa ömrün boyunca başarı ve mutluluğu iki saniyelik rüyanda mı görmek istiyorsun? Gözümüzü açtığımızda gördüğümüz gerçek hayatımızda mı?"

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insanın dününden daha iyi olmasını hedefleyen bir 

bilgi teknolojisidir.

    İnsanın nasılsın sorusuna standart cevabıdır; "Nasıl olsun aynı." Hayat aslında sandığımızın aksine, dinamiktir ve insan bu dinamikte hep hareket halindedir. Ya ilerleriz ya da gerileriz... İleri gitmekse niyet, beni ileriye taşıyacak bilgilere ihtiyacım var. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanı dününden daha iyi yapacak gerçek bilgiler verir. 

İnsan hakkını arar, ömrü yettiği kadar…
Yani kendi gerçeğini… 
Oysa hak etmek, hakkını aramaktan daha değerli değil midir?
Yani aramak yerine gerçeği, onu dönüştürmek…

YAHYA HAMURCU