Her şey bir tavsiye üzerine başladı. Demek vakti gelmişti hayatımdaki onca sahtelikler, türlü bağımlılıklar, oyunlar, kalınlaşmış filtreler ve önyargılarımdan kurtulmanın....

Nereden bilirdim attığım o küçücük adımla kendime ve hayatın görünmeyen temel yasalarına yaklaştığımı?

Bu hayatta neden vardım, benden beklenen neydi ama ben ne yapıyordum?
"Bu denli ne yapmış olabilirdim ki, gerçekleri duymayı hak edecek kadar?" sorusu beliriyordu her eğitim çıkışında zihnimde...

Gerçekleri duymak ve hatırlamak beni enkaza çevirse de nihayetinde yeniden doğmuş gibiydim.
Kolay olmayacaktı olmadı da.

Hayatının büyük bir bölümünde bedel alan ve dolayısıyla istekleri, şımarıklıkları hiç bitmeyen ben...
O ben, artık bedel ödeyebilen, yük olan değil yük alan,
İhtiyaç giderebilen,
Ve dününe göre bağlı olduğu dala daha sıkı tutunabilen bir meyve olmaya çalıştım...
En azından buna niyet etmiştim...

Amacımın ve hedefimin yönünün ne olması gerektiğine,
Neyi neden yaptığıma,
Somut ve soyut yasaları yaşamda uygulamaya başladığımda; hayatımda çok şeyin değiştiğine şahit oldum.

İşte Deneyimsel Tasarım Öğretisi içinde yıllarca kaldığım karanlık odamı bir fenerle aydınlattı...
Ve o feneri benim elime verip bu aydınlığın kontrolünü de bana verdi...
Katkısı olan herkese teşekkürler. RABBime de şükürler olsun.